"Wybrać życie. Wybrać pracę. Wybrać karierę. Wybrać rodzinę. Wybrać zajebisty wielki telewizor... pralkę, samochód, kompakt i elektryczny otwieracz do puszek. Wybrać zdrowie, niski cholesterol, opiekę dentystyczną. Wybrać stały kredyt hipoteczny. Wybrać kawalerkę. Wybrać przyjaciół. Wybrać dres i pasującą torbę. Wybrać trzy częściowy garnitur. Wybierz majsterkowanie i zastanawiaj się w sobotni ranek kim ty do cholery jesteś. Wybierz siedzenie na kanapie przed telewizorem i oglądanie głupich programów, wpychanie pierdolonego tłustego żarcia do gęby (...) Ale dlaczego miałbym chcieć to robić? Nie wybieram aby wybrać życie, wybieram coś innego. A powody? Nie ma powodów. Komu potrzebne powody kiedy mamy heroinę."

No właśnie. Komu jest potrzebne cokolwiek kiedy mamy wynalazek, który pozwala zapomnieć absolutnie o wszystkim. O problemach związanych z dziewczyną, z pracą, z rodzicami, z odpowiedzialnością, z charakterem, a nawet z własnym uzależnieniem. Na co nam to wszystko? Wystarczy uważyć działę, przygrzać, a życie wydaje Ci się tylko snem... a raczej koszmarek, z którego chcesz się obudzić. Kluczem jest heroina.

Marc Renton jest ćpunem. Bierze wszystko - od środków farmakologicznych po najmocniejsze dragi. Nie umie sobie poradzić z własnym życiem, więc próbuję uciec. Czemu nie? Skoro mamy okazję żyć po swojemu, czemu nie moglibyśmy zrobić tego co on? Danny Boyle daje nam odpowiedź w bardzo straszny, często obrzydliwy sposób. Jednocześnie bawi ale też ostrzega, że taka "zabawa" może skończyć się tragicznie. Skutki nałogów są w tym filmie pokazane w odpychający, odrażający sposób. Podobnie jak skutki takiego życia.

Wybrać życie - tzn. żyć ze świadomością, że i tak kiedyś umrzeć. Straszne? Może i tak. Ale niestety prawdziwe i dlatego trzeba przeżyć to życie w taki sposób aby później niczego nie żałować. Dlatego Marc posunął się do zdrady kolegów, ucieczki z forsą - najpierw chciał uciec od życia, potem chciał do niego wrócić. Okoliczności nie pozwalały, jednak tym razem wiedział, że nie dostanie drugiej szansy. Renton jest mimo wszystko jednym z niewielu, którym udało się wyrwać. Pokazanie Tommy'ego, tego jak umarł, tego jak nałóg go zniszczył i tego, że często jest zwyczajnie za późno by cokolwiek zmienić - to wszystko ma na celu uświadomienie nam jak straszne działanie ma heroina lub każdy inny narkotyk.

W tym rewelacyjnym filmie mamy wszystko - humor, świetne aktorstwo, fantastyczne zdjęcia. Naprawdę bardzo polecam. Jedynym mankamentem jest to, że po drugim czy trzecim razie film tak nie wciąga i często nudzisz się na nim. Ale to tylko to. ;)

8+/10!