To bardzo smutne, że tak wartościowy, optymistyczny film w klimacie Amelii, ze świetnymi rolami chłopców grających braci, bardzo dobrze wyreżyserowany, przez jak (prawie) zawsze wspaniałego Boyle'a, ma tylko siedem założonych tematów, niskie oceny i poniósł praktycznie na całym świecie klęskę kasową... Zazwyczaj takie opowieści cieszą się większą popularnością i choćby w ojczyźnie reżysera spodziewałbym się że film zarobi więcej (tylko nieco ponad 2mln $!). Niestety w większości krajów (w tym w Polsce, we Francji czy we Włoszech) film trafił od razu na DVD. Daleko mi od teorii spiskowych i jakiegoś moheryzmu ale czy nie zaskodziło mu nawiązanie do postaci świętych nie wystepujących i nie uznawanych w religiach protestanckich? W końcu sposób kontaktowania się chłopca z Bogiem wymagał pośrednictwa i odrzucenie przez widza choćby cienia możliwości istnienia kogoś takiego jak święty chyba mocno utrudnia wczucie się w klimat filmu i pochłonięcie go tak jak ja bez chwili znużenia. Czyżby stąd taka klęska filmu w protestanckiej Anglii? Czy film nie "sprzedałby się" lepiej gdyby wystąpiły w nim "standardowe" anioły? Ale czy wtedy byłby nadal tak magiczny i chwytający za serce a przy tym śmieszny i wciągający?
Wiem oczywiście, że sam schemat filmu (tęsknota sieroty za matką, ojciec szukający nowej partnerki itp.) nie jest jakoś specjalnie odkrywczy ale angielski humor (spójrzcie choćby na samą kampanię zachęcającą do wymiany funtów na euro czy też sposób napadu), dobre aktorstwo, świetna reżyseria i muzyka (film familijny z muzyką m.in. zespołu Muse! - to jest możliwe TYLKO w Anglii i TYLKO gdy Boyle reżyseruje), szczypyta wzruszenia i świąteczny klimat dają nam film, który zasługiwał na to by TVP1 puściła go w Święta nie o 13.30 ale jako główny film o 20.00! No cóż może w przyszłym roku się uda... :)